گوشه ای از اعتقادات زیبای سرخپوستان :

·     ما جزئى از طبيعت هستيم نه رئيس آن.

·     ما هيچگاه گياهى را با ريشه از خاك نمى كنيم.

·     ما موقع ساختن خانه، خاك را زياد جابه جا نمى كنيم.

·     ما در فصل بهار، آرام روى زمين قدم بر مى داريم چون مادر طبيعت باردار است.

·     ما هرگز به درختان آسيب نمى رسانيم.

·     ما فقط درختان پير و خشك را قطع مى كنيم و قبل از قطع كردن براى آرامش روحش دعا مى كنيم.

·     حتى حيواناتى كه براى مايحتاج غذايى در حد نياز از آن‌ها استفاده مى كنيم را نيز با اجازه و دعا براى آرامش روحش او را از چرخه ى هستى جدا ميكنيم.

·     به اندازه ى مصرفمان درخت مى بريم و گوشت تهيه مى كنيم.

·     هرگز هيزم ها را اسراف نمى كنيم.

·     اگر حتى يك درخت جوان و سرسبز را قطع كنيم ، همه ى درختان ديگر جنگل، اشك مى ريزند و اشک آنها در دل ما نفوذ می کند و وجودمان را مجروح می کند و قلبمان آرام آرام تاریک می شود.

·     خاک مادر ما و آسمان پدر ماست.

·     باران عاشقانه ترین سرود هستی است.

·     طبیعت روح دارد و مهربانی را می‌فهمد.