خەباتێکی دیکە!!!

سڵاو هاورێی خۆشەویستم

ئەو رۆژانە خەباتێکی دیکە لە قۆناغێکی دیکەی ژیانم بە شێوەیەکی دیکە تەجروبە دەکەم، ئەو نووسینانە لە بەر خۆم دەنووسم.... لە بەر ئەوەی دەبێت دان بەوێ دابنێم کە ئێستا خۆم پێش هەمووی ئێوە پێویستم بە یارمەتی ئێوەیە. لە بەرێزتم دەوێت کە بە چاوە بێ وێنەکانت هاورام بیت... زۆر جار پێش دێت کە ئاسمانی ساماڵی ژیانمان لە ناکاو هەور دایدەپۆشێت. باو زریانێکی زۆر دەیگرێتەوە  و لە گەڵ خۆی هەورێکی رەش و چلکن سەرتاسەری ئاسمانی ژیانت داگیر دەکات و تاریکایی چواردەورت دەتەنێت ، ئاە و ناڵەی ژیانت لە گەڵ زریکەی زریان و باو باران و هات و هاواری هەورێ تریشقە، تەواو ژیانت دەڵەرزێنێت و هیوا ئاواتەکانت لە رەگەوە وشک دەکات... با و زریان وەک قەمچی دەدات لە روخسارم و هەموو شتێک بەرەو کۆتایی و نەمان دەبینم... فرمێسک باخەڵی چاوەکانم دەپچکرێنێت و قۆڵپی گریان چەنگ دەخاتە قورگمەوە...،بەڵام هیوام و باوەرم بەوەیە کە باو زریان و هەورە رەشەکان کۆتایان پێدەێت و ئاسمانی ژیانم دووبارە ساماڵ دەبێتەوە و رۆژ دووبارە لە بەرزایی لوتکەی ئاسۆی ژیانم  دەدرەوشێتەوە و شەوگاری زەنگم رادەماڵێت، ئەو کات سەربەرزانە شانازی بە خۆم دەکەم و میداڵیایەکی دیکەی سەرکەوتنم دەخمە سەر سینگمەوە. هەمیشە لەو باوەرەدام کە یەزدانی مەزن بەردەوام چاودێرمە و دەنگم دەبیستێت ودەمپارێزێت، لە گەڵ ترپەی دڵم هاورایە و هەر ئەوە جارێکی دیکە فودەکا بە سروودی سەرکەوتن بە ناخ و جەستەمدا...تەنیا دەبێت خۆراگربم وبمێنمەوێ. هاورێم تۆش بمێنەوە ... گەزینگ نزیکە... 

هاورێ!

هاورێ!

لەو رێگە درێژەدا کە من و تۆ بێ ئاگا و بێ خەبەرین و

وەک و با تێپەر دەبێت.

لێیگەرێ با وردە جیاوازیەکانمان وەک خۆی بمێنێتەوە.

تکا دەکەم! مەهێلە کە ببینە یەک، هیچ کات!

رێگە مەدە بە خۆت ئەوەی پێت خۆشە، منیش  پێم خۆش بێت بەو ئاستەی کە تۆ حەزت لێیە!

و ئەوەی من حەزی لێدەکەم ، بەوشێوەیە جێگەی رەزامەندی و خۆشەویستی تۆ بێت.

ئەوەت نەوێ کە هەر دووکمان یەک گۆرانی وموزیک جێگەی رەزامەندیمان بێت،

یەک کتێب ، یەک تام، یەک رەنگ و یەک شێوەی سەیرکردن بۆ شتەکان.

نەتهەوێ کە هەڵبژاردنەکانمان یەک بێت، سەلیقە و حەز وئاواتەکانمان یەک . پێکەوە سەفەرکردن  و یەک ئامانج بوون، هیچ کات ئەوە ناگەیەنێت کە ئێمە و تۆ بە یەک شێوە بیر دەکەینەوە .

هاوشێوە بیرکردنەوە هۆکاری راوەستانی ژیانە نەک بەرەوپێشەوە چوون.

ئازیزم!

دوو کەس کە خۆشەویستی یەکن و ئەشقی نێوانیان ئەوانی گەیاندۆتە پیوەندیەکی سۆز و خۆشەویستی، فەرز نییە کە هەر دووکیان دەنگی کەو، دار چنارو، رەنگی سور و گۆزەی دەستکردیان حەز لێبێت و پییان جوان بێت. ئەگەر ئەو حاڵەتە پێش بێت ئەوە دەبیت بڵێین: یان عاشق زێدەیە یان مەعشوق، یەکیان بەسە.

عەشق دەست هەڵگرتنە لە خۆویستی و غرور، بەڵام ئەوە ئەو مانایا ناگەیەنێت کە ئەوان ببنە یەک.

من لە سەر عەشقی زەمینی قسە دەکەم، کە بایخی ئەو لە رووبەرو بوونەوە و لە " بوون" دایە، نەک لە سرینەوە و تواندنەوەی کەسی بەرانبەر!

خۆشەویستم!

ئەگەر روانیمان بۆ شتەکان یەک نییە لێی گەرێ با یەک نەبێت. رێگە بدە کە لە عینی پیکەوەبووندا، سەربەخۆ بین.

بتهەوێت کە یەکتر کامیل کەین نەک یەکتر بسرینەوە.

رێگە بدە بە دانبەخۆداگرتن ومێهرەبانانە سەبارەت بەو کێشانەی هەمانە گفتوکۆ ومناقشە بکەین، بەڵام رێگە مەدە کەئەنجامی باس و موناقشەکانمان بە خاڵی یەکبوون بگەیەنێت.

موناقشە و باسەکانمان دەبێت، ئێمە بە خاڵی لێک تێگەیشتن بگەیەنێت نەک سرینەوەی بەرانبەرمان.

لێرەدا قسەمان لە سەر عارف و خودای عارف نییە.

قسەکردنمان لە سەر زەرە زرەی واقعیاتی ژیانە.

ورە با پێکەوە بدویین و قسەی لە سەر بکەین.

ورە با پیکەوە زانیاریەکانمان ئالوگۆر کەین، بەڵام لە سەرئەنجامدا نامانهەوێت کە زاڵ بین.

ورە تەنانەت با لە سەر جیاوازیە سەرەکییەکانی ژیانمان رێکبکەوین و وەک خۆیان بپارێزین تا ئەو جێگەیەی کە هەست دەکەین کە  دووبوونمان، چێژو شادی دەبەخشێتە ژیان، نەک دڵگرانی و خەمۆکی.

من و تۆ مافی خۆمانە کە سەبارەت بە زۆر شت جیاواز بین و دەنگ هەڵبرین، مافی خۆشمانە کە لە زۆر شتدا جیاواز بین و بیر و بۆچوونی یەکتر قبوڵ نەکەین، بێ ئەوەی نیتی بچوککردنەوەی یەکترمان هەبێت.

خۆشەویستم! وەرێ با جیاواز بین.

مرحوم نادر ابراهیمی، نویسنده و مترجم، فیلم‌ساز، ترانه‌سرا و روزنامه‌نگار

اندکی فکر کن

اندکی فکر کن ...

به آنهایی فکر کن که هیچگاه فرصت آخرین نگاه و خداحافظی را نیافتند.

به آنهایی فکر کن که در حال خروج از خانه گفتند :

"روز خوبی داشته باشی"، و هرگز روزشان شب نشد.

به بچه هایی فکر کن که گفتند :

"مامان زود برگرد"، و اکنون نشسته اند و هنوز انتظار می کشند.

به دوستانی فکر کن که دیگر فرصتی برای در آغوش کشیدن یکدیگر ندارند

و ای کاش زودتر این موضوع را می دانستند.

به افرادی فکر کن که بر سر موضوعات پوچ و احمقانه رو به روی هم می ایستند

و بعد "غرور" شان مانع از "عذر خواهی" می شود،

و حالا دیگر حتی روزنه ای هم برای بازگشت وجود ندارد.

من برای تمام رفتگانی که بدون داشتن اثر و نشانه ای از مرگ،

ناغافل و ناگهانی چشم از جهان فرو بستند،

سوگواری می کنم.

من برای تمام بازماندگانی که غمگین نشسته اند و هرگز نمی دانستند که :

آن آخرین لبخند گرمی است که به روی هم می زنند،

و اکنون دلتنگ رفتگان خود نشسته اند،

گریه می کنم.

به افراد دور و بر خود فکر کنید ...

کسانی که بیش از همه دوستشان دارید،

فرصت را برای طلب "بخشش" مغتنم شمارید،

در مورد هر کسی که در حقش مرتکب اشتباهی شده اید.

قدر لحظات خود را بدانید.

حتی یک ثانیه را با فرض بر این که آنها خودشان از دل شما خبر دارند از دست ندهید؛

زیرا اگر دیگر آنها نباشند،

برای اظهار ندامت خیلی دیر خواهد بود !

"دیروز"

گذشته است؛

و

"آینده"

ممکن است هرگز وجود نداشته باشد.

لحظه "حال" را دریاب

چون تنها فرصتی است که برای رسیدگی و مراقبت از عزیزانت داری.

اندکی فکر کن